scroll down for English
JOEP
1959-2020
MAASTRICHT - Een flinke stapel overhemden, veelal in de kleur blauw, met hier en daar een gestreept patroon of subtiele ruit. De meeste zijn van hetzelfde merk, maar dan gewoon nét iets anders. “Ja, dat was Joep”, vertelt Ellen met een toon van herkenning. Haar man hield niet van winkelen dus als het goed zat, dan sloeg hij een bulk in.
“Maar is dat niet iets wat de meeste mannen doen”, vraagt Ellen zich hardop af. Ze laat een foto van een goedlachse Joep zien. Hij draagt een lichtblauw overhemd en een donkerblauw jasje. Joep droeg áltijd een jasje. “Soms zei ik wel: ‘doe niet zo ingewikkeld, we gaan gewoon ergens eten’, maar hij stond erop - al bleef de stropdas wel achterwege.”
Joep werd in 1959 geboren in het Limburgse Hoensbroek en groeide op in Maastricht. De stad waar hij zó ontzettend trots op was. Op zijn zestiende ging hij zelfs al naar gemeenteraadsvergaderingen, omdat hij zo benieuwd was wat de stad te wachten stond. En later verbouwde hij eigenhandig zijn huis gelegen aan de rivier de Maas.
Sjiek en sjoen
Het is niet gek dat Joep uiteindelijk ook voor zijn geliefde stad ging werken als woordvoerder. Hij was betrokken bij de ontwikkeling van de nieuwe stadswijk Belvédère. Hier stonden de fabrieken van aardewerkfabriek Sphinx en in het skelet van die fabrieken zijn nu onder meer woningen, een hotel én een rooftopbar van waar je al het sjiek en sjoen van de stad kunt bewonderen.
Het is niet gek dat Joep uiteindelijk ook voor zijn geliefde stad ging werken als woordvoerder. Hij was betrokken bij de ontwikkeling van de nieuwe stadswijk Belvédère. Hier stonden de fabrieken van aardewerkfabriek Sphinx en in het skelet van die fabrieken zijn nu onder meer woningen, een hotel én een rooftopbar van waar je al het sjiek en sjoen van de stad kunt bewonderen.
Ellen en Joep leerden elkaar kennen vanwege werk. Ze blikt terug op die ontmoeting en op wat hij aanhad. “Ik dacht: o jee, fout jasje, foute puntschoenen.” De zakelijke relatie vloeide over in een liefdevolle relatie en die afschuwelijke schoenen verdwenen linea recta in de kliko.
Klussen in pantalon
Het maakte Joep niet zoveel uit wat hij droeg: puntschoenen of niet. Als het maar een beetje lekker zat. Voor zijn werk droeg hij pakken en hij hield ook wel van net uitziende kleding - al kon de kwaliteit hem niet zo heel veel interesseren. “Zolang het maar géén spijkerbroek was, want die vond hij verschrikkelijk”, lacht Ellen. Zelfs klussen deed hij in een pantalon.
Het maakte Joep niet zoveel uit wat hij droeg: puntschoenen of niet. Als het maar een beetje lekker zat. Voor zijn werk droeg hij pakken en hij hield ook wel van net uitziende kleding - al kon de kwaliteit hem niet zo heel veel interesseren. “Zolang het maar géén spijkerbroek was, want die vond hij verschrikkelijk”, lacht Ellen. Zelfs klussen deed hij in een pantalon.
Wat Joep wél veel interesseerde, waren golf en honkbal maar bovenal gastvrijheid en zijn familie. Zelf heeft hij drie kinderen en Ellen ook. Een drukke boel, maar o zo gezellig. Lekker tafelen met een goed glas wijn of borrelen met een pilsje. Niet verwonderlijk dat hij als Bourgondiër in hart en nieren vrijwilliger was bij een lokale bierbrouwerij. En als de jeugd de deur uitging en Ellen op de bank plofte, bracht hij haar altijd een warme mok thee. Zo'n druk bezette man, maar tijd om te zorgen voor zijn dierbaren had hij altijd.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
JOEP
1959-2020
MAASTRICHT - A large pile of shirts, many in the color blue, with a striped pattern or subtle check here and there. Most are from the same brand, but just slightly different. “Yes, that was Joep”, says Ellen with a tone of recognition. Her husband didn't like to shop, so if he liked something, he stocked up.
“But isn't that something most men do?” Ellen wonders aloud. She shows a photo of a smiling Joep. He is wearing a light blue shirt and a dark blue jacket. Joep always wore a jacket. "Sometimes I would say: 'don't be so complicated, we're just going to eat somewhere', but he insisted - although the tie was omitted."
Joep was born in 1959 in Hoensbroek in Limburg and grew up in Maastricht. The city of which he was so very proud. When he was sixteen he even went to city council meetings, because he was so curious about how the city would change. And later he single-handedly renovated his house on the river Maas.
Prodigious and amazing
It is not surprising that Joep eventually started working for his beloved city as a spokesperson. He was involved in the development of the new urban district of Belvédère. The factories of the pottery factory Sphinx were located here, and the skeleton of those factories now includes houses, a hotel and a rooftop bar from where you can admire all the prodigious and amazing of the city.
It is not surprising that Joep eventually started working for his beloved city as a spokesperson. He was involved in the development of the new urban district of Belvédère. The factories of the pottery factory Sphinx were located here, and the skeleton of those factories now includes houses, a hotel and a rooftop bar from where you can admire all the prodigious and amazing of the city.
Ellen and Joep got to know each other through work. She looks back on that meeting and what he was wearing. “I thought: oh dear, wrong jacket, wrong pointed shoes.” The business relationship turned into a loving relationship and those horrible shoes disappeared straight away in the wheelie bin.
Handyman In Trousers
Joep didn't really care what he wore: pointed shoes or not. If only it fitted comfortably. He wore suits to work and he also liked neat-looking clothes - although the quality didn't interest him that much. “As long as they weren't jeans, because he thought they were terrible”, Ellen laughs. He even did odd jobs in trousers.
Joep didn't really care what he wore: pointed shoes or not. If only it fitted comfortably. He wore suits to work and he also liked neat-looking clothes - although the quality didn't interest him that much. “As long as they weren't jeans, because he thought they were terrible”, Ellen laughs. He even did odd jobs in trousers.
What did interest Joep a lot were golf and baseball, but above all hospitality and his family. He has three children and Ellen too. Busy, but a lot of fun. Nice dining with a good glass of wine or a drink with a beer. Not surprisingly, as someone who enjoys the good life, he volunteered at a local brewery. And when the youth went out and Ellen plopped down on the couch, he always brought her a warm mug of tea. Such a busy man, but he always had time to take care of his loved ones.
